Cmaj79 akordea jotzen ari naiz, bitarte harmoniko bakoitzak sortzen duen zirrara aintzat hartuko delakoan begiak itxi ditut. Bapatean, kontzertu osoan bizkarra ematen ari den bezeroak ebaki bat eskatu eta esnea berotzeko gailuaren zarata burrunbatsuak gortu ditu nire asmo guztiak. "Lasai Iker, diskoa entzuten duenak hautemango du", esan diot neure buruari. Itzuli egin naiz kontzertura, Harkaitz Canoren letra zoragarri bat abesten ari naiz oraingoan. Badator abesten dudan bakoitzean ileak puntan jartzen dizkidan esaldia: "oroitzen dut batzuetan marruen gozoa, batez ere esnatzean harramazka gabe". Erdira ere ez naiz iritsi eta ostegunero taberna berean elkartzen den koadrilla barre algaraka hasi da, lagunetako batek laneko abentura xelebreren bat kontatu du hor nonbait, eta nire usteak berriz ustel.
On Kixotek errotak zituen arerio, guk kafe makinak eta elkarrizketa ozenak. Ezinezkoa da pintxopotearen gotorlekua menderatzea gitarra akustikoa arma gisa hartuta. Tabernikolekin habitata partekatzeko, ekosistema aldatzetik hasi beharko ginateke. Saioak irauten duen bitartean, norbaitek hartaz gozatzeko gogorik ez badu, edo lagunari itxaron ezin duten kontuak esan nahi badizkio, edo besterik gabe, ez bazaio gustatzen, ez zaio zaila egingo beste taberna bat aurkitzea inguruan. Ordubete izango da, arraioa! Badakit ez dela gure eremu naturala, baina errespetuarekin jokatuta tarte laketgarri bat izan daiteke denontzat (tabernetan eskeinitako kontzertu hunkigarri batzuk ditut oroimenean gordeta, zinez). Tabernariak bere borondate onez programatu du emanaldia, ekonomikoki defizitarioa izango zaiola jakin arren, askotan. Entzulea, kontzertu bat ikustera bertaratu da. Begirunea erakutsi diezaiegun, mesedez.
Eguzkie joan da sufrimenduarekin dantzan, zeuok zangalatraba. Bagoaz hemendik ihesi, distantzia txikia handi, gatza zure elurrean ura, saudade bila.
