Denborak badaki
Zuk ez bultza;
berez doa.
Presarik ez,
alferrik da.
Orain, gero
eta beti
lorarik lora
doa denbora.
Orain geldo,
gero salto…
Izoztuta
ematen duela ere,
aurrerantza,
lorarik lora
doa denbora…
Arrastaka,
lau-zangoka,
zutik dago,
belauniko,
noranahiko…
Atarian
geratu den
uste hori duzun arren,
ustela da,/ sartu zaizu,
etxe barruan da denbora.
Zuk ez eska,
berak eman…
Zuk ez galde,
hark erantzun…
Nahiz zuk ez nahi,
berdin zaio.
Nora arraio
doa denbora?
Bidali du
mezulari
isilena,
neskatxa bat
belarrira
xuxurlatuz:
“Lorarik lora
doa denbora…”
Bat idortu,
bi erne;
atzo umo,
gaur maxkal.
Biak maite
itzazu:
idor dena (e)ta…
berdin kimu
leuna.
Errautsgai dira.
Orein baten
begiradan,
edo saien
mokoetan;
denbora da
brinkoz brinko:
ez hartu lo,
ez hartu lo…
Denborak badaki zu heltzen kolkotik.
Denborak badaki laztantzen altzotik.
Denborak badaki erditzen osotik.
Denborak badaki zu lotzen orpotik.
Denborak badaki ozpintzen gozotik.
Denborak badaki bihartzen atzotik.
