Izadiari

Zazpi’tan heldu nion egunari, ia beti bezala.
Bi aldiz ozen neure buruari, gauzak argitze-aldera:

Lehen bi argi, biak kantari;
ez dira hil, ez dute indarrik.
Ilunpetik datorrenari
eskua eman, arreta eskaini.

Eguna pasa ahala, mesfidantza; jendea munstro bihurtu da.
Zugan jarri dut nire konfiantza; bihotzak eskutik emanda.

Lehen bi argi, biak kantari;
ez dira hil, ez dute indarrik.
Ilunpetik datorrenari
eskua eman, arreta eskaini.

Gidaririk gabeko desioen plazan,
bi irudi bakarti darabilzkit dantzan,
eta ez dute izan
aukerarik bizitzan.
Irudiak hitzak badira, begira: har itzan
bi hitz eta josi elkarren segidan,
bahituta gera daitezen
kaleko musikari xume honen baitan.

Ilunpetik datorrenari
eskua eman, arreta eskaini.
Hitz bat eskuz (e)ta biak utziz,
eskutitz bat izadiari.