Azido
Mesedez esnatu,
Izanarekin batuz.
Materia grisa galdu.
Jaitsiko naiz, lasaitu.
Desagertuz sei orduz,
Balioak iltzatu.
Gizatasuna ukatuz,
Jatorria bortxatu.
Lo batean sartuta,
ingurua xurgatu.
Gainetikan ikusi,
hemen ez gaude salbu.
Izenaren pisua,
hondoan ainguratu.
Izanaren lorea,
ureztatu.
Artaldetik aldendu,
kanpotik begiratu.
Bazterrean geratu,
hariak kontrolatu.
Ispilu beltza apurtu,
trenbidetik harago.
Argiak nauka itsu,
mesedez, amatatu.
Bidai honen amaiera zein da?
Laukia dastatu,
hegoak zabalduz,
lurrazala baztertuz,
ulertezina ulertuz.
Berotasuna atsegin,
iluntasuna eragin,
nortsuna berregin,
gorputzetik alde egin.
Helduidazu eskutik,
begiradazu zuzen,
hizkera dut soberan,
hitzak ez dira urten.
Laukia dastatu,
hemendik ezin urten,
hemendik ez nahi urten,
azidoa agintzen.
Bidai honen amaiera zein da?
Ulertu nahi baduzu, isildu.
