Basoaren sarreran, etxe ezkutu bat.
Teilatuen gainetik dago, kaia usaintzen da.
Inguraturik nago, gizakiaren argiz.
Aurpegi bakoitzean, sentituz bizi.
Argiak, lausotzen hasi dira.
Oihalak, oihalak ireki dira.
Sormenaren ahotsa, biluztuz doa.
Mugimendu etengabean, sugarra bezala.
Nonbaitera naranama, nire lagun,
sugar honek narama, oso urrun.
Argiak, lausotzen hasi dira
Oihalak, oihalak ireki dira.