Sansol

Loak bere kanta urratu du 
kantuz dute eguzkia agurtzen 
kanpotar zein Oiongo lagun 
Oionen esnatzen. 

Gaueko magiatik zintzilik 
babesten ditu hotzetik, 
nik sentitzen dut nire ohetik 
haiekin doakidala bihotza leihotik. 

Aurora de la mañana 
de Oion a Tokio centro 
me asomo a tu cama 
es la metáfora que tengo 
los megáfonos se alzan 
de Oion a Tokio centro 
aurora de la mañana 

Emakumezkoek, garai batean, 
ezin zuten kantatu, 
baina bizitzan dena aldatzen da, herrian ere dena, 
baimenik gabe kantatzeko 
kantatu arrazoibideko, 
sustraiturik oso, debalde, oro tradizio zaharreko, 
buru irekiak eta sen onak 
zabal-zabalik jartzen dute bihotza. 

Etzaude eguzkia jaiotzen gora begira, 
hemen ez da gau ilunik, 
egunero munduak bere bidean bira 
plazer hori gurean jarririk. 

Mundua mugitzen du herriak, 
ez giza erraldoiek, ez haize-errotek, 
berdin gurutze ala ilargi erdiak, 
norabide berean guztiok jokamoldez. 

En el aire mil sonidos 
a la sombra del quiosco 
todos habremos convivido 
rompiendo este silencio 
en este juego divertido 
a la sombra del quiosco 
en el aire mil sonidos 


Leihoak ireki itzazue, 
mundu guztietako leiho-begiak, 
ahotsek hormak garaitzen dituzte, 
kantatu eta kantatu chilaba jantzita 
edota galtzak zein gona-azpiak, 
kanta bezate helduek nahiz haur txikiak, 
kantatu denontzat berdin 
kanta hemen Oiongo herrin (bis)