Aitonari

Zuhaitz,
ari zara emeki ihartzen,
zuritzen, biluzten,
nekatzen, lokartzen.

Etxea duzu oraindik berotzen,
argitzen, babesten,
elkartzen, bizitzen.

Amesten duzu zure hazi beretik,
egiaren bidetik,
orbel gorri artetik.

Euri tanta bat sustrai gogorretatik,
bizitzaren errotik,
amaiera atzetik.

Amaiera atzetik,
orbel gorri artetik.

Eta gu,
euri tanten artean,
itsaso zabalean,
bihotzak estutuz.

Zu,
itxaropen betean,
bizitzaren aurrean,
arnasari helduz.