La luna dormida

Badirudi beti egon garela esnatzear
Lotan dagoenean ere
Zirrikitu bat argiari.
 
Gure ubelen moreak
ilbeherak ta ilbeteak
Geure azalen zurian.

Noiz bihurtu zitzaizkigun ispiluak ilargi krudel,
gure gorputzak noiztik
argiari ezkutatu behar.

Zenbat emakume lotan
gizartearen lo-kantek
Ez ziguten minaz sekulan hitzik egin.

“El hombre que me ame…”
Baldintzarik gabeko baldintzak
Lurraren ahotik idatziz emakumeak.