Lurrikara

Lurrikara
betile batekin hasten da.
Hitz bat aski, eteteko soka.
Harrokeria, izua eta lotsa,
ezin jakin
noiz bihurtzen den “da” “zen”;
noiz hasten ote garen
elkarri akatsak zenbatzen,
kontable zikinak lez...

Gogoratu
dena ahaztea orain,
mapak erre,
ez galdetu noiz den orain.
Salbuespena
izan nahi nuke zuretzat,
atarian
laga ditzagun aiztoak.

Entzuten den dardar bat,
ikusten den oihu bat,
usaintzen den irri bat.

Zu salbuespena zara
(chorus: lurrikara badator!)
Salbu egon gabe ere...
(chorus: ...salbatzen nauzuna!)
Ni naiz arriskua, ez zu:
Richter eskalan ezagun.

Ez, botoi hori ez da:
beste bat beherago eta
birrinduko nauzu.

Ilunak berdindu nau
(chorus: gauak gauari dei!)
Dena ahazteko gai
(chorus: gauak gauari dei!)
Zuk, nola daramazu?
Maite: ni ahaztea ez ahaztu...
Ez ahaztu...
Ez ahaztu....