Belokirekin aritu aurretik, Xabier Errasti Epelarre pandero jotzailearekin (Azkoitia, Gipuzkoa, 1969) osatu zuen bikotea Juan Ramon Azpitarte Imuntzo-k (Azkoitia, 1969), besteak beste. 1986ko Euskadiko Trikiti Txapelketan hirugarren egin zuten, Tapia eta Leturia eta Kepa eta Mutriku bikoteen atzetik, eta 1988an disko bat argitaratu zuten, Imuntzo-Epelarre (IZ), bikoteak berak sortutako doinuekin eta Xabier Euzkitze bertsolariak idatzitako koplekin. Trikitia erritmo eta musika instrumentu berrietara zabaltzen hasia bazen ere, Imuntzo eta Epelarrek bide klasikotik jotzea erabaki zuten.
Bere burua erdi trikitilari, erdi plaza talde jo zuen bikoteak bigarren diskoa aurkeztu zuenean, Trikrisia (Elkar, 1993). Izan ere, diskoan bilduak zituzten soinu txikia, panderoa eta ahotsa besterik ez duten trikiti pieza klasikoak -Imuntzok sortutakoak-, batetik, eta rock&roll, cumbia, cajun, folk eta tex mex doinuak, bestetik. Urrats handia eman zuten aurrekoan herabeti hasitako bidean. Instrumentazio oparoagoa ekarri zuen Trikrisia-k (tin whistle, bateria, biolina, gitarra akustikoa eta elektrikoa, perkusioak…), baita atzerriko musikarien moldaketak (Flaco Jimenez, Texas Tornados -“Hey, baby, qué pasó”-…) eta, hitzetan, puntako bertsolarien ekarpenak ere (Jon Maia, Jon Sarasua, Andoni Egaña, Mikel Mendizabal, Jokin Sorozabal).
Berriz ere trikiaren inguruko hitz joko batez izendatu zuten hurrengo diskoa, Saturnotrik (Elkar, 1996). Umorea da bikotearen ezaugarrietako bat, eta alaitasun hori gizartean pil-pilean dauden hainbat gairi buruzko kantuetan ere azaltzen asmatu du -dela abiadura handiko trenari buruz, dela euskal presoen sakabanaketaz, dela hiesari buruzko kantuetan-. Aurrekoaren eskema errepikatu zuten lan berrian: musikari talde handia, trikiti tradizionalaren eta kanpoko doinuen arteko oreka (rancherak, boleroak, cajun musika…) eta bertsolarien hitzak.
Kanpoko eragin guztietatik cajun musika bereziki gustuko zuen bikoteak, eta hurrengo diskoan gehiago nabarmentzea erabaki zuen. Hortik datorkio izenburua: Louisianara noa (Elkar, 1999). Arkaitz Miner gitarrista eta biolin jotzaileak (Tapia eta Leturia) ekoitzi zuen, eta parte hartu zuen zenbait kanturekin sorreran. Pieza tradizionalak beste diskoetan baino gutxiago dira lan honetan.
2000. urtean, Azpeitiko Kilometroak ikastolen festarako kantua sortu zuten. Hau da! leloaren gainean Sebastian Lizaso bertsolariak asmatutako hitzei reggae erritmoa ipini zieten.
Herrietako jaietan, erromerietan eta ospakizunetan jotzen jarraitu zuen bikoteak, baina zenbait urte igaro ziren hurrengo lana kaleratu bitartean. Aurreko lanekin zerikusi gutxi zuen disko batekin itzuli ziren; hain zuzen, Urolako (Gipuzkoa) 23 pieza tradizional jaso zituzten Ganbaran bai (Urolako trikitixa) diskoan (Elkar, 2004). Joxemari Iriondo kazetari eta trikitiaren sustatzaileak 60ko hamarkadan Loiolako Herri Irratirako egindako grabazioetatik ateratako piezak dira, eta garai hartako instrumentazioarekin grabatu zituzten Imuntzok eta Belokik, perkusio batzuk erantsita (txinatar kaxa, trikitiaren maleta, botila…). Horretarako, Jimmy Arrabit (Itoiz, King Mafrundi) bateria jotzailearen laguntza izan zuten.
Aurreko diskoa dantza askatuko piezekin osatu ondoren, helduta dantza egiteko herri doinu batzuk bildu zituzte Gauaren helduan (Elkar, 2007) diskoan, baina beren ohiko ezaugarriak gordeta: alaitasuna, festa eta dantza. Gainontzean, Maider Ansa abeslari nafarraren ahotsa da lanaren berritasun nagusia. Ansak berriz parte hartu du Imuntzo eta Belokiren hurrengo diskoan, orain arteko azkena: Gezurra ez da egia (Elkar, 2011).
Erromerien zirkuituan guztiz egonkorturiko bikotea da Imuntzo eta Beloki. Leku txikietan jo ohi dute. “Ezagutzen gaituzte eta badakite zer eman dezakegun, eta guk ere bai beraiek zer nahi duten” (2).
Antzerkian ere badu esperientziarik bikoteak, Agerre Teatroa konpainiaren Zu ere On Kixote? antzelanean (2012) parte hartu baitu. Belokik Santxo Panzaren rola jokatu du, eta Belokik On Kixoterena.
Testua: Jon Eskisabel
Unas canciones nuevas
behar ditut jarri
para las costureras
entretenigarri
os han traido de Francia
lau titare barri
para coser al dia
zazpi gona gorri.
Cuando te ibas primero
kalian pasatzen
suspirando me quedo
erreparatutzen
para ti son mis ojos
eta ez dizut kentzen
ya no tengo remedio
hasi naiz txoratzen.
El domingo siguiente
joan nintzen plazara
a ver si te podía
eraman dantzara
tomando limonada
farre eta algara
luego te acompaño
etxera ahal bada.
Pareces una virgen
zeure presentzian
con tu cara bonita
nere iritzian
tienes una estrella
begi bakoitzian
a gusto bogaría
nik zure ontzian.