sarri odola dustet
ixuriten yatala;
nabaituten dot iturri antzera
lotu be barik jario daula.
alperrik zauri billa
somatu darot neure soiñ zurbilla.

uritik nabaitzen da
moltzo aundi batian,
txaidiak odol-iturri ditzuliz;
orok leituten dauz bere zalian,
eta izadi guztija
agertuten yat odolez gorija.

alperrik edan dodaz
irezkai edendubak
neure samiña ixildu gurian.
begijak piztu dagistaz ardubak,
piztu neure begiak
baita zoroztu bere belarriak.

atsegin legunetan
ba’naurki ixiltasuna!
jostoratzeko oyea da baña,
oya zorotza, neure maitasuna;
bertatik darijola.
andre ankerrak nedate odola.