Saturnoren seme-alabak

Asetzea ezinezkoa den
zulo beltza!
Begirada galduko piztia
amesgaitza!

Segalariak beti aiztoa zorrozten
Azken hondarra noiz eroriko itxoiten
Saiesten saiatu arren
Gupida gabe amets guztiak irensten.

Denok gara
Saturnoren
seme-alabak! (bis)

Gure arimak bere hortz artean marruskatzen
Gurpil zitala hezur guztiak hauts bihurtzen
Izan zinena lerde beltzean doa labaintzen
Eztarri ilunean bera betiko amiltzen.

Saturno!
Denok gara!
Saturnoren!
Seme-alabak!
Otordua…

Bat, bi… hilda hago!

Asetzea ezinezkoa den
zulo beltza!
Begirada galduko piztia
amesgaitza!
Heriotza!!!