Afalosteko eztabaidaren alegoria

Telebista piztuta afaltzen da gure etxeetan egunero
Platerek plateren aurka jotzen dute batzen direnean
Mahai gainean egoten dira afaritako hondarrak

Zigarro bat pizten da
Notiziek egunekoak errepasatzen dituzte
Bi figurak, mahaiaren alde banatan, notiziei begira
Errepasatzen dituzte munduari begiratzeko dituzten moduak

Telebista piztuta, zigarro baten kea, bi figura
Aitzakia perfektua gerrarako

Lehenengoak dio:

Nik hartuko dut hitza
Kostata agian baina hemen ez dago isilik gelditzerik
Notiziek hitz egiten dute gezurrekin
Eta isilik gelditzea haien ahotik hitz egitea da

Mundua zabala da:
Begien parean ikusten dut

Zein iritzi daukadan 130.000 langabeez?
Zer uste dudan suak hartutako kontainer batez?
Argi dago: neure burua ikusten dut haiengan

Mundua zabala da
Eta uste dut zabalago behar lukeela

Figura bana dago mahaiaren alde banatan
Bien artean kea
Bigarrenak, begiak telebistatik mahairatu
Eta honela diotso:

Zuk zer jakingo duzu munduaz
Mundua zabala da, bai: zabalegia zuretzat
Zuk langabeak ikusten dituzu, nik bizkarroiak
Zuk zeure burua ikusten duzu, nik besteak

Nik neure bizimodua ateratzen dut
Eta horrekin nahikoa daukat
Gu finean ez gara hain gaizki bizi

Ez dut uste gehiegi eskatzen dudanik
Nik neure iritzia edukitzeko eskubidea daukat
Eta nire kaleak pintadaz bete ez ditzatela eskatzekoa ere bai

Zuk zer jakingo duzu munduaz
Nik neure iritzia daukat eta horrekin nahiko
Ez dugu nostalgiarik behar

Lehenengoak amaituko du
Oraingoan ez dio begiratuko
Mahaiaren bestaldean dagoenari
Aurrerago begiratuko du eta esan:

Esaten dute gurea nostalgia dela
Baina guk badakigu ezinbesteko biharamuna dela
Nostalgia handiagorik ez baitago
Zure ingurua zatika erortzen ari dela ez ikustea baino

Esaten dute inozokeria dela
Baina guk badakigu inozokeriaren amaiera dela
Gure inguru guztiaz jabetu nahi dugu
Geure buruez jabetzeko

Bide horretan abiatu gara
Eta erre egingo ditugu itzulerako zubi guztiak