Itsasoari so

Itsaso zakarraren ertzetik ibiliz noa
Hondarretan nire oinak urratsak, idazten pentsakor.
Olatuek jaurtitako kresalak nire bihotzean
Zuganako dudan maitasuna sugarrez sentiaraziz.

Zure goxotasunik gabeko biziak ez du zentzurik
Itsaoari so galdetzen diot ia non zauden

Iluntasuna sartu da nire begi euritsuetan
Zure presentziarik gabe maitasunak e du hitzikan.
Bakardadea bizi dut eta bihotza goibelduta dut
Nire taupadei zentzua zuk ematen baitzenien.