Bizi gara

Bertso berriak jartzera noa bukolismorik gabe
Gure paisaia idilikoa zer zaren dohakabe !
Asfaltozko itsaso ta armiarma sare
Poetikaren deserrietan kondenaturik zaude

Gure mendi gain eolikotan errotek lau guraize
Gure ebakiz eta zukutzez nekatutako haize
Malda burdinezkoetan tren zahar bat doa aise
Tren berri baten tunel hutsetan demonioek leize

Gure portu zahar urratuetan kristal hautsitan gaindi
Gure tristura oxidatuan erdoil kiratsa handi
Nun itsasorik ere ez den ikusten handik
Tximini beltzen pipatik tiraz bizi gara oraindik

BIZI GARA, BIZI GARA...