Alboka taldea 1994an sortu zuten Joxan Goikoetxeak (soinua, trikitia), Txomin Artolak (gitarra), Josean Martin Zarkok (bouzoukia) eta euskal musikarekin maitemindutako irlandar batek, Alan Griffinek (flauta, twistle-a…). Hasieran, bakoitzaren –batez ere Goikoetxearen eta Artolaren– egitasmo propioen talde paralelo gisa sortu zen. Asmoa, hauxe: dantza musika modu instrumental eta akustikoan ematea. Horrelaxe ondu zuten lehen lana, urte hartan bertan: Alboka (Lagin Records, 1994). Lanak dezenteko oihartzuna izan zuen Euskal Herrian. Baina, horretaz gain, poliki-poliki taldea ezagun egiten hasi zen Europako folk zirkuituetan.
Txomin Artolak alde egin zuen taldetik 1996an, eta Juan Arriola (biolina) etorri zen haren ordez, bigarren diskoa bukatzen laguntzera. Jauzi kualitatiboa eman zuten Bi beso lur diskoan (Aztarna, 1997). Ordurako Alboka ez zen egitasmo paralelo bat, baizik eta adin nagusitasunera iritsitako talde bat. Aurreko diskoaren joera gainditu eta tradizioan oinarritutako kantu berriak sortzeari ekin zioten, eta horietako hainbatetan ahotsa sartu zuten. Horretarako, Xabi San Sebastianen laguntza eduki zuten; handik aurrera, hark jarriko zuen ahotsa taldearen disko guztietan. Gainera, beste hainbat aukera dituen CD interaktibo batekin osatu zuten diskoa.
Zuzenekoak ematen jarraitu zuen Albokak, eta nahiko arrunta zen taldearen izena Europako folk jaialdi nagusietan topatzea: Dranouter (Belgika), Folkest (Italia), Euromusika (Hungaria), Forde (Norvegia), Musika Interzeltaren Jaialdia (Italia), Folk Segovia (Espainia), Musicas Vivas (Herrialde Katalanak), Folk Getxo, Manifesta-Amarante (Portugal), Musicas Del Mon (Herrialde Katalanak), World Music Getafe (Espainia), Transhumances Musicales (Frantzia)… Jaialdi horietan egindako harremanak baliatu zituzten hirugarren lana egiteko.
Albokaren berririk ez da izan azken aldian. Griffinek beste talde bat du une honetan, Aintzina, Arkaitz Miner, Juanjo Otxandorena eta Zigor Sagarnarekin osatua. Joxan Goikoetxeak berriz, hainbat disko argitaratu ditu bere izenarekin –Lehenengo geltokian (Elkar, 1988), Goazen lagun (Aztarna, 1996), Supernova (Canton, 2000), Innervisions (Aztarna, 2007), Angel Unzurekin –Kollage, (Elkar, 1991)– edo Juan Mari Beltranekin —Beti ttun-ttun (No-CD Rekords, 1999)—, eta zenbait ikuskizunetan hartu du parte: Neguan izan zen (Xabier Leterekin), Sortuko dira besteak, Egunsentiaren kantak… Halaber, hainbat kantariren diskoetan grabatu du pianoa edota akordeoia.
Testua: Andoni Tolosa
Tronura ditu erregek mezuz
Aitorren semeak bildu;
Oro zaizkio oinetaratu,
Haritz leinukoak salbu.
"Ez ei dute nahi, Maiestatea,
Makurtu zure menean,
Zabaldu baizik Haritz bandera
Beren gaztelu-dorrean".
"Su eman, bada, su, eta egin
Harrook nire meneko".
Oro erraustuz ekin diete,
Jarri nahirik belauniko.
"Goiak odolez, beheak odolez,
Urre distira tartean;
Aginduari men egin edo
Hil zaitezte erbestean".
"Odolez goiak, odolez beheak,
Urre distira tartean;
Haritz sendoa ez da makurtzen
Ezein haizeren aurrean".
"Itsas bazterrik urrunenera
Itzazue hil arteino,
Sarturik leotz ilunagoan
Haritz-zainak dauden baino".
"Ahaide maitea, gurean hilez
Hobiak horra gainezka;
Bizi direnok aigenitza guk
Erregeren petik aska".
Errege-mutil bat dute bahitu;
Hark du bizia galduko,
Erregek amor egin ezean
Ekia sartu orduko.
"Zer zait mutil bat galdurik ere,
Lurpean bada Haritza?
Goiak odolez, beheak odolez,
Odol karrean gabiltza".
"Oi kartzelari, zer zori duket:
Bizi ala hiltzekoa?
Gortekoetan xumeena naiz,
Errege-zerbitzukoa".
"Errege-mutil, aurki dukezu
Askatasuna iritsi".
Arrastirian basoan dute
Lepoa eginik utzi.
Oihan gorrian horra mutila
Buztina bezalako hotz.
Hariztar buru zaharrek, berriz,
Urrun beltzenean leotz.
Goiak odolez, beheak odolez,
Odoletan blai lur zola;
Odol jarioz ibaika, eta
Agorrezina odola.